Tuinders rekenen uit of ze wel zo slecht zijn als wordt gezegd

In dit artikel:

Innovatieve groentetelers in Nederland, onder leiding van Harvest House, hebben een gedetailleerde methode ontwikkeld om de ecologische voetafdruk van hun kassen te berekenen, genaamd de ‘Hortifootprint’. Deze methode stelt telers in staat om hun milieu-impact op zestien duurzaamheidsaspecten te evalueren, met energieverbruik als de grootste uitdaging. Nederland produceert veel groente in high-tech kassen, maar de afhankelijkheid van gas en energie leidt tot hoge CO2-uitstoot, die varieert tussen 1 en 6 kilo per kilo product, afhankelijk van de groente.

Directeur Jelte van Kammen en arbo-coördinator Arco Vreugdenhil benadrukken het belang van duurzaamheid in de sector. Vreugdenhil heeft succesvol geothermie geïmplementeerd in zijn kassen, waardoor hij zijn gasverbruik met 75% heeft verminderd. Het gebruik van technologie en gesloten water- en voedingssystemen zijn cruciaal voor de verduurzaming. De duurzaamheid van kassen verschilt echter per regio door beschikbaarheid van resources zoals water en energiebronnen.

De Nederlandse glastuinbouwsector produceert 12% van de elektriciteit van het land, maar blijft verantwoordelijk voor 4% van de broeikasgasuitstoot, terwijl 85% van de productie voor export is bestemd. Er wordt gepleit voor een strategie om de ruimte in Nederland optimaal te benutten, met de mogelijkheid om ook in het buitenland uit te breiden. Telers zijn vastbesloten om hun impact te verlagen en vragen aan beleidsmakers om hen te steunen in hun verduurzamingsinspanningen. Metgestelde dat duurzaamheid steeds complexer wordt en verschillende betekenissen heeft voor betrokkenen, zoekt de sector naar eenduidige normen en praktijken.