Wat dik maakt, blijft een raadsel

In dit artikel:

De New Yorker onderzoekt de groeiende obesitasepidemie in de Verenigde Staten en de rol van ultrabewerkte voedingsmiddelen (UPF's). De uitzending begint met de constatering dat de exacte oorzaak van deze epidemie nog steeds niet duidelijk is, ondanks dat bijna 3 miljoen mensen jaarlijks overlijden aan overgewicht gerelateerde ziekten. Voorheen werd aangenomen dat calorie-inname de belangrijkste factor was, maar deze simpele verklaring blijkt onvoldoende.

Onderzoeker Carlos Monteiro heeft met zijn NOVA-classificatie laten zien dat de mate van bewerking van voedsel cruciaal is. Kevin Hall valideerde Monteiro’s theorie in een experiment waarin 20 proefpersonen twee weken onbewerkte voeding en twee weken ultrabewerkte voeding kregen. De resultaten toonden aan dat deelnemers op het ultrabewerkte dieet gemiddeld 500 calorieën per dag meer consumeerden en gewicht toename vertoonden, in tegenstelling tot degenen die onbewerkte voeding kregen.

Halls nieuwste studie richt zich op caloriedichtheid en smaak van UPF's. In deze test consumeerden deelnemers met calorierijke en smaakvolle maaltijden significant meer calorieën dan met onbewerkte maaltijden. Hall concludeert dat gewichtstoename niet inherent is aan een UPF-dieet, maar beïnvloed wordt door factoren zoals smaak, wat het mogelijk maakt om ook binnen ultrabewerkte voeding gezondere keuzes te maken.

Desondanks blijft de voedselomgeving een belangrijke factor. De overvloed aan UPF's in supermarkten en gebrekkige overheidsregulaties dragen bij aan het probleem. Het gesprek omtrent wat wel en niet als ultrabewerkt kan worden beschouwd, laat zien dat niet alle industriële verwerking automatisch ongezond is, maar dat het afhangt van de mate van bewerking.